Më 12 qershor 1924, në Shtetet e Bashkuara u transmetua për herë të parë drejtpërdrejt me radio një kuvend politik. Në atë kohë në Shtetet e Bashkuara kishte rreth 2 milionë e gjysmë radio. Amerikanët dëgjuan debatet e Partisë Demokrate dhe numërimin e votave në sallën Madison Square Garden të Nju Jorkut. “Alabama i jep 24 vota zotit Oscar Underwood.” Demokratët votuan 103 herë gjatë 10 ditëve të verës, para se të emëronin zotin John Davis si kandidatin e tyre për president. Presidenti i atëhershëm, republikani Calvin Coolidge, kishte zëvendësuar presidentin Warren Harding, i cili kishte vdekur duke qenë në detyrë. Më vonë radioja mbuloi kuvendin e republikanëve, të cilët emëruan presidentin Coolidge, një dashamirës të biznesit, si kandidat për një mandat të tijin. Zoti Coolidge fitoi zgjedhjet presidenciale të vitit 1924 me rreth 7 milionë vota. Me mbulimin e fushatës së vitit 1924, radioja e bëri traditë mbulimin e procesit elektoral, për t’u shoqëruar vite më vonë edhe nga televizioni.
Më 12 qershor 1776, Asambleja e shtetit Virginia miratoi një deklaratë të të drejtave për qytetarët e Virginias. E hartuar kryesisht nga George Mason, deklarata e të drejtave e Virginias, gërshetonte së bashku idenë e të drejtave të natyrshme dhe garancitë e posaçme për mbrojtjen e qytetarëve nga shpërdorimi i pushtetit qeveritar. Në dokument renditeshin liritë themelore për të cilat anglezët kishin luftuar që nga periudha e Kartës së Madhe. Këtu përfshiheshin e drejta për dorëzani të arsyeshme, për dënime njerëzore, për gjykim të shpejtë dhe nga njerëz të barabartë me të pandehurin. Në deklaratën e Virginias bëhej thirrje për organizimin e grupeve të armatosura të qytetarëve, në vend të një ushtrie të përhershme. Deklarata bënte thirrje gjithashtu që të garantoheshin liria e fjalës, e shtypit dhe e fesë. Dokumenti shërbeu si model për deklarata të të drejtave edhe në shtete të tjera dhe më së fundi edhe për Billin e të Drejtave që u përfshi në Kushtetutën amerikane.