Renan Gome zgjodhi të tregojë përjetimin e fëmijëve të saj – Yagilit, 12 vjeç dhe Orit, 16 vjeç, që u rrëmbyen nga vendbanimi Nir Oz në kohën që ishin vetëm në shtëpi, përmes një filmi të shkurtër të animuar, rrëfimin e të cilit e bën vet.
Filmi, me autor regjizorin e njohur Yoni Goodman, i cili u bë i famshëm në Izrael me filmin “Waltz with Bashir”, për luftën e vitit 1982 me Libanin, jetëson momentet e fundit që Yagil dhe Or kaluan në dhomën e sigurisë në shtëpinë e tyre, duke folur në telefon me nënën e tyre, ndërkohë që militantët e Hamasit po hynin brenda.
“Ata nuk mund të shfrytëzohen, ata janë fëmijë. Fëmijët, kudo në botë, nuk duhet të bëhen pjesë e negociatave për të fituar diçka. As në Gazë, as në Izrael, as në Ukrainë, askund në botë,” thotë zonja Gome.
Në videon e animuar, zonja Gome rrëfen krahas ilustrimit se si "të shtunën në mëngjes, më 7 tetor, në orën 6.30 të mëngjesit, ranë sirenat e alarmit dhe një mori predhash filluan të binin mbi shtëpinë tonë, në vendbanimin Nir Oz. Djemtë e mi, 16 dhe 12 vjeçarë, ishin vetëm në shtëpi, duke fjetur. U strehuan në dhomën e sigurisë."
“Kushdo që e sheh këtë film mund të imagjinojë fëmijët e vet në shtëpi, vetëm, në këtë ankth,” thotë ajo.
Filmi i animuar tregone djali e saj derisa mundohej ta mbante derën të mbyllur, dera e dhomës së sigurisë u hap me forcë. "Fjalët e fundit që dëgjova ishin t’u thoshte rrëmbyesve 'mos më merrni, jam shumë i ri'," rrëfen ajo.
Sipas zonjës Gome, ideja për filmin e animuar "filloi me makthin që kalova, ngjarja më dilte e gjallë para syve. Kur u zgjova, nuk po i largoja dot pamjet nga sytë, po i jetoj ato vazhdimisht dhe mendova që t’i shohë mbarë bota.”
Në filmin e animuar, ajo i mendon djemtë e saj "të vetmuar, në një gropë, apo tunel të errët, duke e humbur nocionin e kohës."
"Shpresoj të jenë bashkë, t’i japin forcë njëri-tjetrit, të jenë bashkë me fëmijët e tjerë të rrëmbyer derisa t’i takoj prapë, derisa t’i përqafoj sërish," dëgjohet duke rrëfyer ajo.
Në përfundim të filmit, zonja Gome bashkohet me fëmijët e saj.
“Më dhanë një përfundim të mirë, më dhanë një përfundim të mirë të ëndrrës për të shpresuar. U jam shumë mirënjohëse për këtë realizim,” shtoi ajo.
Dy nga katër pengjet e liruara nga Hamasi deri më tani i kanë thënë zonjës Gome se besojnë se i kanë dëgjuar zërat e fëmijëve të saj ndërkohë që po mbaheshin peng, një copëz lajmi shpredhënës për zonjës Gome të besojë se i ka fëmijët ende të gjallë.
“Që kur dy gratë e rrëmbyera nga vendbanimi ynë u liruan, morëm informacion që nuk është i konfirmuar, se ato i kishin dëgjuar, ose mendojnë se i kanë dëgjuar djemtë e mi. Shpresoj të jetë e vërtetë. Besoj që rrëmbyesit, terroristët e dinë që e vlerësojmë jetën dhe e dinë që… nuk i kanë marrë për t’u tallur, por sepse i shërbejnë një interesi dhe qartazi si të gjallë i shërbejnë më shumë atij interesi. Andaj, shpresoj të jetë e vërtetë dhe se po i mbajnë të sigurtë,” tha ajo.
E pyetur se si ndihet për operacionin e zgjeruar të ushtrisë izraelite në Gazë, zonja Gome thotë se lirimi i pengjeve duhet të jetë përparësi e qeverisë izraelite.
“Sa më përket mua, fëmijët e mi do të duhej të ishin në shtëpi tani. Ky do të duhej të ishte misioni i parë, që qeveria izraelite duhet ta kishte mbi supe. Si ta bëjnë? Nuk di. Nuk më takon mua të them dhe nuk më takon të japë këshilla. Jam e bindur se po punojnë shumë në këtë drejtim. Nuk është zgjidhje e lehtë, nuk ka zgjidhje të lehta,” tha zonja Gome.