Në Ditën Ndërkombëtare të Shtypit është me vend të kujtohen sakrificat e shumta që bëjnë gazetarët në çdo skaj të botës, qoftë në rajone konfliktesh, apo në vende me qeveri autokrate, për të ndjekur lajmin dhe për të zbardhur të vërtetën për audiencën e tyre. Zëri i Amerikës ka ndërmarrë kohët e fundit një nismë në mbështetje të lirisë së shtypit. Në një intervistë me kolegen e shërbimit rus të Zërit të Amerikës, Anush Avetisyan, drejtoresha e Zërit të Amerikës Amanda Bennett flet për situatën aktuale të shtypit në Shtetet e Bashkuara dhe në botë dhe për punën që bën agjencia që ajo drejton në shërbim të gazetarisë etike dhe të përgjegjshme.
Your browser doesn’t support HTML5
Bennett: Zëri i Amerikës i mbrojtur me ligj nga ndikimet politike
Anush Avetisyan: Misioni i Zërit të Amerikës është të shërbejë për botën si model i një medias të pavarur, të pacensuruar, megjithëse financohet me fonde publike. Si mund të sigurohet audienca jonë globale që administrata amerikane nuk ndikon tek vendimet që merr Zëri i Amerikës për përmbajtjen e materialeve që transmeton?
Amanda Bennett: Një nga gjërat e mrekullueshme të Zërit të Amerikës është se misioni ynë është gazetaria e pacensuruar, e saktë, e bazuar tek faktet. Në Shtetet e Bashkuara kemi ligje shumë të forta që na e bëjnë ne të mundur të operojmë veçmas nga qeveria. Një nga ligjet specifikisht nuk lejon zyrtarët qeveritarë të vijnë e të na thonë çfarë të bëjmë. Siç e dini, të gjithë në Zërin e Amerikës e kuptojnë më së miri dhe e respektojnë këtë ligj. Ne kemi krijuar edhe kulturën e punës ku ndiqet dhe respektohet ky ligj.
Anush Avetisyan: Duke ditur se audienca jonë, veçanërisht në Ballkan dhe në Rusi ekspozohet ndaj programeve të sponsorizuara nga qeveria dhe shumë prej tyre nuk janë të familiarizuar me misionin e Zërit të Amerikës, si do t’i bindim se lajmet tona janë të drejta dhe të balancuara? Në epokën kur presidenti i Shteteve të Bashkuara ushqen idenë e lajmeve të rreme, si mund të arrijë Zëri i Amerikës të bindë shikuesit e tij se ne nuk përhapim lajme të rreme?
Amanda Bennett: Nuk më pëlqen fraza “lajme të rreme” sepse nëse është “e rreme” nuk është “lajm”. Pra termi “lajme të rreme” nënkupton dy koncepte: nënkupton diçka të sajuar dhe të qarkulluar me synimin për të mashtruar njerëzit. Po ashtu ka marrë edhe një kuptim tjetër që nuk më pëlqen. Qeveritë në mbarë botën përdorin termin “lajme të rreme” kur hasin në lajme që i kritikojnë. Këto nuk janë lajme të rreme, në fakt janë lajme të sakta. Pra, duke u treguar njerëzve në mbarë botën se çfarë po bëjnë qeveritë e tyre unë mendoj se po bëjmë gjënë më të mirë për t’u treguar njerëzve se jemi të paanshëm. Ne zhvillojmë vazhdimisht anketa; anketojmë njerëzit në të gjithë botën dhe vërejmë se gëzojmë besim në masën 65%. Pra në botë rreth 65% e njerëzve që na ndjekin besojnë se ne jemi një grup mediatik i besueshëm. Unë e shikoj si diçka të mrekullueshme. Nuk di të ketë ndonjë organizatë tjetër mediatike në botë, përveç BBC-së që ka shifra të tilla.
Anush Avetisyan: Duke pasur parasysh si u zhvilluan ngjarjet gjatë zgjedhjeve presidenciale të 2016-ës, çfarë do të rekomandonit që duhet të bëjnë njerëzit për të dalluar lajmet e rreme nga ato të besueshme?
Amanda Bennett: Ky problem shfaqet në mbarë botë. Në të gjithë globin njerëzit po përpiqen të gjejnë mënyra për ta bërë këtë dallim. Ne kemi filluar operacione për konfirmim faktesh. I filluam në të njëjtën kohë që filluam rrjetin tonë të transmetimeve 24-orëshe në rusisht. Analizojmë informacione që dalin përmes deklaratave ruse; kërkojmë të gjejmë nëse ka fakte që mbështesin këto deklarata. Kjo është një nga mënyrat për të analizuar diçka: duke analizuar nëse bazohen në fakte ose nëse janë thjesht deklarata në ajër. Ne besojmë me forcë tek fakti. Ne besojmë se në realitet ekziston ajo që quhet fakt.
Anush Avetisyan: Në lidhje me Ditën e Lirisë së Shtypit doja të dija çfarë përgjigje do të jepnit, nëse një zyrtar i administratës do të përpiqej të ndikonte tek raportimet e Zërit të Amerikës?
Amanda Bennett: Në fakt do të ishte mjaft e lehtë, pasi kemi ligje që na mbrojnë. Kujdo që përpiqet të ndikojë tek mbulimi ynë do t’i thoja: Faleminderit për sugjerimin, por nuk më kërkohet ta marr në kosideratë. Nuk kam përse udhëhiqem nga sugjerimi juaj pasi kam këtë ligj që më mbron. Do t’u tregoja ligjin dhe do t’u thosha: nëse përpiqeni të më detyroni të bëj këtë, do të shkelnit ligjin dhe në këtë vend ne respektojmë ligjet. Ne veprojmë brenda ligjit, njerëzit respektojnë ligjin. Njerëzit në Kongres, në Shtëpinë e Bardhë, në Departamentin e Shtetit e repsketojnë ligjin.
Anush Evetisyan: Në një postim në Twitter në nëntor 2018, Presidenti Trump sugjeroi… po e citoj: “Duhet të krijojmë një rrjet amerikan për transmetime ndërkombëtare për t’i treguar botës se sa vend i mrekullueshëm jemi”. Ju i jeni përgjigjur këtij postimi. Do të doja të dija, nëse krijohet një rrjet i tillë siç e sugjeron presidenti amerikan, çfarë roli do të luante për Amerikën si një vend që mbështet lirinë e shtypit?
Amanda Bennett: Reagimi im është se ne e kemi këtë rrjet global që pasqyron se sa vend i mrekullueshëm është Amerika. Që pasyron aspekte të mrekullueshme si Amendamentin e Parë (që mbron lirinë e fjalës dhe të shtypit). Kjo është një nga gjërat që e bën këtë vend të mrekullueshëm. Nuk kemi nevojë të bëjmë propagandë për ta treguar se sa të mrekullueshëm jemi. Mjafton të transmetojmë materiale që kritikojnë qeverinë, materiale që kundërshtojnë deklaratat e zyrtarëve qeveritarë. Mendoj se presidenti po sugjeronte diçka që në fakt është në ekzistencë. Ne kemi një rrjet global që transmeton në 45 gjuhë në më shumë se 60-70 vende të botës, ku pasqyrohet sa e mrekullueshme është Amerika. Duke treguar sa e mrekullueshme është Amerika, ne gjithashtu tregojmë edhe gjërat që nuk shkojnë krejt mirë. Kjo është në fakt një ndër gjërat e mrekullueshme të Amerikës, se mund të tregojmë të dyja anët e argumentit.
Anush Avetisyan: A mund të flisni për serinë: Rrëfejmë Përvojën e Amerikës? Si gazetarë të Zërit të Amerikës ne tani kemi mundësi të udhëtojmë për të mbuluar ngjarje jo vetëm nga zonat përreth Uashingtonit, por edhe nga pjesë të tjera të Amerikës. Përse mendoni se kjo është e rëndësishme?
Amanda Bennett: Kur flasim për pasqyrimin e Amerikës, nuk bëhet fjalë vetëm për materiale që pasqyrojnë politikën e jashme apo qeverinë. Nëse je në kryeqytetin e një vendi dhe mbulon ngjarjet në atë kryeqytet, nuk je duke pasqyruar realitetin në atë vend. Shtetet e Bashkuara janë një vend shumë i larmishëm, i pasur në eksperienca. Fakti që ishim të përqëndruar kryesisht tek kryeqyteti, Uashington, tek zhvillimet këtu, nënkupton se nuk po pasqyronim Amerikën. Unë fillova të pyes njerëzit nga vende të ndryshme se çfarë u intereson të dinë. Ata thanë se duan të dinë për arritjet teknologjike amerikane, duan të dinë për rajonin Silicon Valley. Duan të dinë për biznesin dhe sipërmarrjen amerikane. Duan të dinë për sistemin arsimor në Shtetet e Bashkuara. Për muzikën amerikane. Këto gjëra ndodhin në mbarë Shtetet e Bashkuara. Prandaj i nxis të gjithë të dalin, të gjejnë histori të reja për tema që janë vërtetë pasqyruese të Amerikës.
Anush Avetisyan: Si do ta përshkruanit klimën aktuale të punës për gazetarët në Shtetet e Bashkuara? Si mund të ndikojë kjo klimë tek puna e gazetarëve të Zërit të Amerikës?
Amanda Bennett: Mendoj se në Shtetet e Bashkuara është një situatë mediatike shumë më e tensionuar. Por gjithashtu nuk jam aspak dakord se ne jemi në vend të 48-të për nga liria e shtpit (renditja bazohet në raportin e fundit të organizatës Gazetarët Pa Kufi). Nuk mendoj se është një renditje aspak realiste. Një ndër gjërat që kam arritur të bëj si drejtoreshë e Zërit të Amerikës janë udhëtimet nëpër disa nga vendet ku transmetojmë. Kur kthehem nga këto vende ndjehem gjithmonë mirënjohëse për ligjet e mrekullueshme dhe për praktikat e kulturën që kemi në këtë vend dhe që na japin mundësinë ne gazetarëve të bëjmë punën tonë. Kam vizituar vende ku gazetarët i kanë nxjerrë zvarrë, i kanë arrestuar, u kanë konfiskuar ose shkatërruar pajisjet. Raste kur gazetarëve u kërcënojnë të afërmit. Pra plot gjëra të tmerrshme. Ka gjëra që ndodhin këtu, por asgjë në përmasat dhe nivelin që vërehet në disa vendeve ku transmetojmë. Prandaj nuk mendoj se renditja për lirinë e shtypit në Shtetet e Bashkuara është e saktë. Ne gëzojmë mundësinë për të raportuar lirisht. Prandaj përgjegjësia për të raportuar mbetet mbi ne gazetarët.
Anush Avetisyan: Lidhur me përgjigjen e mësipërme se në disa vende të botës puna e gazetarit është e rrezikshme. Ne kemi gazetarë në vende të tilla, si për shembull në Kinë, Vjetnam, Iran, Somali, Azerbajxhan, të cilat renditen në fund të listës. Çfarë vështirësish hasin gazetarët e Zërit të Amerikës në këto vende?
Amanda Bennett: Është e tmerrshme që është vërtetë e rrezikshme të jesh gazetar në shumë pjesë të botës. Ajo që më mrekullon dhe më bën të kuptoj më mirë fuqinë e gazetarisë është fakti që njerëzit e vazhdojnë këtë mision. U themi bashkëpunëtorëve tanë në vende të ndryshme të rrezikshme se është e rëndësishme të mbulojmë ngjarjet, por asgjë nuk është më e rëndësishme se jeta e tyre. U themi të tregohen të kujdesshëm në çdo hap dhe të mbrojnë veten. Pavarësisht nga të gjitha këto, për një arsye ose një tjetër, arsye që ne i kuptojmë, ata duan me shpirt të bëjnë punën. Duan të ndjekin lajmin. Gazetarët vënë veten në rrezik të jashtëzakonshëm për t’u përcjellë njerëzve të vërtetën. Besoj se kjo tregon se çfarë fuqie ka lajmi.
Anush Avetisyan: Desha të ndalesha te Rusia. Në Ditën e Lirisë së Shtypit vjet, John Lansing (Shefi Ekzekutiv i Agjencisë Për Media Globale, ku përfshihet edhe Zëri i Amerikës) tha “një nga vendet më të këqija, më të rrezikshme (për gazetarët) është Republika Ruse dhe vendet e ish-Bashkimi Sovjetik”. A mund të na shpjegoni përse u krijua rrjeti Current Time në rusisht që transmeton 24 orë në ditë, shtatë ditë në javë? Cili ishte synimi në spektrin e gjerë?
Amanda Bennett: Ne donim t’u jepnim njerëzve, jo vetëm në Rusi, po kudo ku flitet rusishtja qasje tek lajmet objektive, të bazuara tek faktet lidhur me Shtetet e Bashkuara dhe me rajonin. Ne e shohim se ka kërkesë për këto lajme. Prandaj akorduam burime të shumta për të krijuar këtë rrjet 24/7 që u ofrohet shikuesve dhe lexuesve jo vetëm në Rusi, por kudo ku flitet rusishtja në botë.
Anush Avetisyan: Sa qasje të lirë ka Zëri i Amerikës për të mbuluar zhvillimet në Rusi?
Amanda Bennett: Kemi qasje përmes redaksive tona dhe përmes kolegëve në Radion Evropa e Lirë, po ashtu kemi gazetarë edhe këtu në Uashington. Dallohet edhe në krahasim me periudhën kur sapo fillova punë si drejtoreshë e Zërit të Amerikës, se gjërat po vështirësohen. Janë miratuar ligje të ndryshme që përpiqen për të kufizuar qasjen tonë, vizat për t’u futur në Rusi dhe aftësinë për të lëvizur lirisht. Pa dyshim është më e vështirë, por nuk është e pamundur.
Anush Avetisyan: Ministri rus i Drejtësisë e përfshiu Zërin e Amerikës, emisionin Current Time dhe Radion Evropa e Lirë në listën e “mediave të huaja që kryejnë funksione ai agjentë të huaj”. Për korrespondentët tanë në Rusi, çfarë nënkupton ky status? Çfarë nënkuton për punën e tyre? Sa të lirë janë ata të raportojnë?
Amanda Bennett: Ata përpiqen të jenë sa më të lirë që munden për të raportuar gjërat bazuar tek faktet. Ne nuk duam të kufizohemi në ato që mbulojmë thjesht për të garantuar se do të vazhdojmë të lejohemi të operojmë në atë vend. Ne duam të qëndrojmë në një vend për sa kohë që mund të raportojmë lirisht dhe në mënyrë të drejtë. Besojmë se ende jemi në gjendje ta bëjmë një gjë të tillë. Pa dyshim jemi të shqetësyar për sigurinë e gazetarëve tanë në vende të tilla. Por aktualisht besojmë se ende mund të vazhdojmë të raportojmë lirisht.
Anush Avetisyan: Rusia po përpiqet të kufizojë disa pjesë të internetit. Çfarë ndikimi do të kishte një gjë e tillë tek Zëri i Amerikës dhe transmetimet Current Time? A ka të ngjarë që të humbasin aftësinë për të transmetuar? Apo për postime në median sociale? Nëse ndodh kjo, a ka një strategji që mund të zbatonte Zëri i Amerikës në këto rrethana?
Amanda Bennett: Këto janë veprime që janë praktikuar nga qeveri që ndjekin praktika kufizuese. Por kam vënë re se edhe në vende ku dënohesh me vdekje nëse dëgjon Zërin e Amerikës, si për shembull në Korenë e Veriut, do të gjesh njerëz që na dëgjojnë. Për shembull në Iran. Kemi 16-17% të tregut televiziv në vende ku ndjekja e emisioneve tona është shumë e kontrolluar. Njerëzit gjejnë mënyra. Fakti që ata na gjejnë dëshmon se megjithëse vendosen kufizime, njerëzit e kërkojnë, e duan të vërtetën dhe do ta gjejnë në një mënyrë apo një tjetër. Në Kinë, ku autoritetet kanë në zbatim një “mur” bllokues dhe ku klima po bëhet edhe më kufizuese, kinezët janë gjithnjë e më kureshtarë për botën. Ata gjejnë mënyra për të kapërcyer bllokadat dhe mendoj se edhe populli rus do të bëjë të njëjtën gjë.
Anush Avetisyan: Rusia ka ligj kundër reklamimit të ekzistencës së personave homoseksualë; Rusia nuk e konsideron si krim dhunën në familje; Rusia i trajton Dëshmitarët e Jehovait si ekstremistë dhe i përndjek. Si mund të ndihmojë rrëfimi i përvojës amerikane në këtë drejtim? A mund të hedhim në dritë mbi këto probleme të shoqërisë ruse duke raportuar mbi përvojën amerikane?
Amanda Bennett: Ne nuk jemi aktivistë; ne nuk synojmë të krijojmë ndryshime sociale, por duam të tregojmë realitetin këtu në Shtetet e Bashkuara. Ta zëmë ne realizojmë një material televiziv mbi mjekësinë dhe aty sheh një mjek homoseksual, apo sheh një grua që punon si mjeke. Kjo tregon se njerëzit në Shtetet e Bashkuara janë të lirë të ndjekin karrierën, pavarësisht nga prirjet personale, apo gjinia. Ne nuk jemi aktivistë, por për ne mjafton të tregojmë të vërtetën.
Anush Avetisyan: Ju ishit e para grua redaktore në të përditshmen Philadelphia Inquirer dhe në agjencinë e lajmeve Bloomberg News. Ju krijuat këtu në Zërin e Amerikës Grupin e Punës për Gruan. Përse ishte e nevojshme kjo nismë? Çfarë mendoni se do të sjellë?
Amanda Bennett: Mendoj se do të sjellë ndryshime. Këto janë nisma të nevojshme sepse shkollat e gazetarisë sot kanë mbi 50% diplomante femra, megjithatë profesioni ynë nuk e trajton gruan barabar. Shpesh mundësitë për gratë gazetare, ashtu si në fusha të tjera nuk janë të barabarta me ato për burrat. Nuk di si mund të drejtosh një organizatë mediatike të suksesshme dhe të flasësh për të drejtat e njeriut pa u dhënë grave të drejtat më bazë. Është e nevojshme t’u tregojmë njerëzve, burrave e grave në këtë agjenci se të drejtat e grave duhen respektuar dhe nxitur; po ashtu duam t’u tregojmë grave që mund të mos kenë pasur rastin të ushtrojnë këto të drejta, por tani është koha të ngrenë zërin. Unë e shoh këtë si shumë të rëndësishme për një organizatë mediatike. Mendoj se në këtë organizatë kemi qenë mjaft të suksesshëm në fuqizimin e gruas për të ndryshuar mendësinë për punën dhe karrierën e tyre.
Anush Avetisyan: Krahasuar me vitin 1975 kur ju filluat karrierën në gazetari, çfarë sfidash të asaj kohe ende nuk kanë gjetur zgjidhje?
Amanda Bennett: Së pari duhet të ndalemi e të kujtojmë që të kuptojmë sa shumë kanë ndryshuar gjërat. Kur mendon vetëm për problemet e sotme, harron sa kemi përparuar në një periudhë relativisht të shkurtër. Kur fillova punë në gazetën Wall Street Journal për 10 vjet isha e vetmja grua në redaksi. Bëheshin plot shaka të pista, gjeste… E tillë ishte atmosfera në mbarë Shtetet e Bashkuara. Tani është mjaft ndryshe. Ka më shumë gra, ka edhe në poste të larta, në udhëheqje. Ndër sfidat që mbeten janë ato që janë ngritur nga Lëvizja #MeToo -- #EdheUnë. Po ashtu ende kemi problemin e pagave të barabarta, megjithëse është bërë përparim i madh në gazetari. Megjithëse rreth 50% e personelit në nivele të ulëta janë gra, në nivelet e larta shumica janë burra. Këtu tek Zëri i Amerikës kemi në udhëheqje tre gra. Pra e gjithë udhëheqja e lartë është e përbërë nga gra. Nuk di që të ketë një organizatë tjetër mediatike në botë ku ka një përqëndrim të tillë të grave në nivelet më të larta. Mendoj se ne po dëshmojmë se gratë mund të udhëheqin organizata shumë të mëdha, apo të vogla. Ne po dëshmojmë se udhëheqja e gruas është e fuqishme.
Anush Avetisyan: Në karrierën tuaj, ju keni investuar shumë në gazetarinë investigative. Këtu tek Zëri i Amerikës kemi një ekip të gazetarisë investigative që punon me shërbimet e gjuhëve të ndryshme për projekte investigative. Përse kishte rëndësi për ju që të ndërmerrnit këtë inciativë? Si arrijnë gazetarët këtu në Shtetet e Bashkuara dhe në vende të tjera të kenë qasje tek dokumentet shtetërore, vendimet e gjykatave?
Amanda Bennett: Ligjet që mundësojnë qasjen tek dokumentat shtetërore ndryshojnë nga një vend në tjetrin. Disa vende për çudi lejojnë qasje më të madhe se ç’mund të mendohet. Por në shumë vende njerëzit nuk e shfrytëzojnë këtë mundësi. Prandaj po përpiqemi të ndihmojmë me ekspertizën që kemi krijuar gjatë viteve për t’u treguar njerëzve si të kërkojnë dokumente, informacion. Në shumë raste nuk ka nevojë të gjesh dokumente sekrete pasi informacioni është haptazi. Një nga gjërat që përpiqemi të tregojmë është si të gjesh një temë që duhet rrahur, por që nuk është e lehtë të mbulohet. Po ashtu, si ta raportosh në një mënyrë që të mbahet mend, si të gjesh faktet për të vërtetuar një argument. Nuk mund të bësh një artikull investigativ thjesht duke thënë se po ndodh diçka e tmerrshme. Kërkohet një raportim serioz, kërkohen fakte. Pra ekipi ynë investigativ ka dy qëllime.
Anush Avetisyan: Si e gjykoni, a kanë gazetarët qasjen e duhur në dokumentacione qeveritare këtu në Shtetet e Bashkuara?
Amanda Bennett: Pa dyshim. Një nga gjërat që disktojmë është si të përdorim Ligjin për Transparencën në Qeverisje si mjet investigative, pasi ka plot informacione që kemi të drejtën t’i marrim por nuk i gjejmë. Pra është e rëndësishme të mësojmë si t’i gjejmë. Gazetarët e Zërit të Amerikës kanë të njëjtën të drejtë si kushdo tjetër për ta shfrytëzuar këtë ligj.
Anush Avetisyan: A ka ndonjë kufizim mbi gazetarët e Zërit të Amerikës që nuk ushtrohet mbi gazetarë të tjerë? Për shembull, a ka individë që trajtohen si të paprekshëm nga gazetarët e Zërit të Amerikës, për të cilët nuk mund të flasësh, nuk mund të bësh artikuj investigativë?
Amanda Bennett: Nëse ti më vjen me një ide të mirë, më tregon se mund të dalë një artikull i mirë dhe se ti ke talentin dhe njohuritë për ta bërë, e ke rrugën e hapur për të bërë gjithçka.
Anush Avetisyan: T’i kthehemi serialit për të realizuar materiale mbi përvojën amerikane. Përse e menduat me rëndësi që ta realizonte Zëri i Amerikës dhe të transmetohej në gjuhë të ndryshme?
Amanda Bennett: Historitë mbi përvojën amerikane janë shumë, shumë interesante. Mendova se gazetarët e Zërit të Amerikës nuk po e shfrytëzonin sa duhet këtë linjë që unë e konsideroj si më interesanten në botë. Ajo përfshin histori dinamike, të mëdha, interesante. Kemi zhvillime fantastike shkencore; kemi probleme krimi; kemi tensione racore. Kemi njerëz shumë bujarë, ndër filantropët më të mëdhenj në botë. Ke plot për të mbuluar. Më vinte keq që gazetarët e Zërit të Amerikës ishin të ngurtë në ide dhe shkruanin vetëm për Uashingtonin ku vërtetë ka zhvillime interesante. Por Uashingtoni nuk përfaqëson gjithë Amerikën. Kemi komunitete interesante. Kemi zona ruse në shumë qytete në të gjithë Shtetet e Bashkuara. Ka myslimanë që po konkurrojnë për vende në Kongres. Këto janë tema fantastike dhe duhet t’ua ofrojmë shikuesve tanë sepse do t’i pëlqejnë. Po ashtu, është shumë kënaqësi të bësh mbulime të tilla.
Anush Avetisyan: Një tjetër nismë që keni marrë ka qenë për lirinë e shtypit. Ju keni emëruar edhe Redaktorin e Lirisë së Shtypit tek Zëri i Amerikës. Përse e patë të nevojshme?
Amanda Bennett: Përse është krijuar Zëri i Amerikës? Sepse nevojitet liria e shtypit. Vetëm 13% e njerëzve në botë jetojnë në vende ku shtypi është vërtetë i lirë. Rëndësia e shtypit të lirë ka qenë pjesë e ekzistencës sonë, e identitetit tonë. Prandaj thashë se nuk i takon askujt më shumë se ne të shkruajmë ide, opinione, të realizojmë video, programe radiofonike për lirinë e shtypit. Në këtë agjenci kemi njerëz nga e gjithë bota, nga vende ku njerëzit burgosen për punën si gazetarë, ku torturohen, vriten për raportime. Njerëzit në këtë agjenci e dinë mirë vlerën e shtypit të lirë. Mendoj se kjo është një ndër temat që duhet ta diskutojmë vazhdimisht në transmetimet tona, që njerëzit që na ndjekin ta kuptojnë vlerën e shtypit të lirë dhe po ashtu të kuptojnë rreziqet me të cilat përballen gazetarët. Mendoj se jemi një ndër organizatat e pozicionuara më mirë për ta diskutuar këtë temë.
Anush Avetisyan: T’i kthehemi edhe një herë diskutimit mbi lajmet e rreme. Çfarë do të donit t’u thonit dëgjuesve tanë për gazetarinë dhe vlerën e lajmit?
Amanda Bennett: Gazetaria dhe gazetarët duhet të ndjekin faktet. Nuk duhet të rendin pas opinioneve; nuk duhet të bëjnë aktivizëm. Nuk duhet të përpiqen të ndikojnë tek njerëzit në një mënyrë apo një tjetër. Detyra jonë është të zbulojmë se si është realiteti në botë, jo se si e do dikush të jetë ky realitet. Opinionet nuk kanë rëndësi. Me rëndësi është fakti, realiteti. Duhet të zbulojmë faktet dhe t’i paraqesim sa më drejtë që është e mundur për shikuesit tanë.